De hond van de kapper

Jaren geleden, toen ik nog in het centrum woonde, maakte ik regelmatig een wandelingetje richting Jordaan. De looiersgracht om precies te zijn. Want daar, bij de kapper op de hoek, lag dé hond. Een compleet bruine, dunne, spitse hond, met enorme oren en dé blik.

En omdat ik destijds toch echt geen hond kon hebben op dat kleine huisje aan de gracht, droomde ik ooit, dat ik als ik er de ruimte voor had, zo'n hond zou krijgen als 'de hond van de kapper'. Ik liep dus regelmatig langs het raam, om hem daar te zien liggen.

Afgelopen zaterdag, fietsend naar huis, kwam ik hem weer tegen. Dé hond van de kapper. In een bakje op de fiets met zijn baasje. Geheel relaxed liet hij zich voortfietsen, terwijl ik de man aansprak. We raakten al gauw in gesprek over onze honden. Ik vertelde hem, dat zijn hond bij mij de podenco-liefde aan had gewakkerd. Hij vertelde mij over zijn 'Simon', die hij als pup mee had genomen vanuit Ibiza. Overal ging hij nu mee naar toe. Wat een geweldig beest.

Thuis wachte nu mijn eigen hond van de kapper. Mijn eigen podenco. Wat een fantastisch beest!

Helaas heb ik geen foto van hem, maar deze komt toch aardig overeen. Hij is beduidend kleiner en fijner dan Puka, en geheel bruin. Een mini-Puka, eigenlijk.