Nog wat suf door de lange vliegreis, maar eenmaal buiten kwam ze helemaal bij. De terugreis verliep ook voorspoedig, ze lag lekker te slapen op onze schoot. Voor de deur werden we al meteen aangesproken door een geschokte dame. Wij waren al voorbereid dat ze mager was, maar waar wij nu aan moeten wennen is dat iedereen naar ons kijkt. Gelukkig was het donker toen ze gisteren haar eerste wandelingetje maakte met ons.
In huis zag ze al meteen; dat grote kussen; dat is van mij.
Plof, daar lag een podenco!
Ook die schaduw in het raam! Daar moet naar worden gegromd. Haar eigen spiegelbeeld kwam haar kussen misschien wel inpikken. Grom dus!
Ondergetekende heeft vannacht niet veel geslapen. Puka daarentegen hield zich prima, ging lekker liggen toen wij haar alleen in de huiskamer lieten. Maar ik lag uren lang rechtop in bed. Een kort nachtje.
Maar wat een engelachtig wezen, een fabel dier, ons eigen hiëroglief.
Wow!
Puka, welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten